تلومنى الدنيا اذا احببته...كاننى انا خلقت الحب واخترعته...كاننى انا على خدود الورد قد رسمته.....
كاننى انا التى للطير فى السماء قد علمته......وفى حقول القمح قد زرعته....وفى مياه البحر قد ذوبته.
كانتى انا التى كالقمر الجميل فى السماء قد علقته......تلومنى الدنيا اذا سميت من احب او ذكرته
كاننى انا الهوى وامه واخته
هذا الهوى الذى اتى من حيث ما انتظرته مختلف عن كل ما عرفته مختلف عن كل ما قراته
لو كنت ادرى انه نوع من الادمان ما ادمنته....لو كنت ادرى باب من الريح ما فتحته لو كنت ادرى انه عود من الكبريت ما اشعلته ..هذا الهوى اعنف حب عشته فيليتنى حين اتانى فاتحا يديه اليه ..رددته...ويا ليتنى من قبل ان يقتلنى قتلته
هذا الهوى الذى اراه فى الليل على ستائرى..اراهفى ثوبى...وفى عطرى .....وفى اساورى اراه مرسوما على وجه يدى..اراه منقوشا على مشاعرى....لو اخبرونى انه طفل صغير كثير اللهو والضوضاء ما ادخلته
وانه سيكسر الزجاج فى قلبى لما تركته لو اخبرونى انه سيضرم النيران فى دقايق.ويقلب الاشياء فى دقايق
ويقلب الجدران بالاحمر والاخضر والازرق فى دقايق.....لكنت طردته
يا ايها الغالى الذى ارضيت عنى الله....اذا احببته..هذا الهوى اجمل حب عشته ..اروع حب عشته فيليتنى حين اتى بالورد زائرا قد طوقته.....وليتنى حين اتانى باكيا ....بوسته